Όταν ο χρόνος μιας μαμάς είναι μοιρασμένος μεταξύ σπιτιού και δουλειάς, τότε οι ώρες της ημέρας αρχίζουν να φαίνονται λίγες και η πίεση μεγάλη. Στη δουλειά, προσπαθώντας να είναι αποδοτική και συνεπής και στο σπίτι να φροντίσει τα παιδιά, το νοικοκυριό και να ανταπεξέρχεται σωστά στο ρόλο της νοικοκυράς και της συζύγου. Αυτοί οι ρόλοι συχνά συγκρούονται καθώς ο ένας λειτουργεί συνήθως εις βάρος του άλλου.
Πόσες φορές αρρώστησε το παιδί μας κατά τη διάρκεια της νύχτας και το πρωί δεν είχαμε που να το αφήσουμε, ενώ παράλληλα έπρεπε να ήμασταν στη δουλειά στην ώρα μας;
Πόσες φορές το παιδί μας έμεινε τελευταίο στην αυλή του σχολείου να μας περιμένει να το πάρουμε στο σχόλασμα επειδή αργήσαμε να φύγουμε από τη δουλειά;
Πόσες φορές του υποσχεθήκαμε ότι θα το πάμε κάπου μετά τη δουλειά αλλά δεν τα καταφέραμε γιατί κάτι άλλο προέκυψε;
Αυτά και πολλά άλλα καθημερινά παραδείγματα θα μπορούσα να γράψω για τις δυσκολίες, πρακτικές και μη, που ερχόμαστε αντιμέτωπες καθημερινά.
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, έρχονται και οι γνωστές σε όλες τις μαμάδες τύψεις για να δέσουν το γλυκό! Τύψεις για τις πολλές ώρες που μένουν στο σχολείο, τύψεις για το μοίρασμα του χρόνου μας, τύψεις για τη γιορτή του σχολείου που χάσαμε, τύψεις...
Είναι όμως στιγμές που σκέφτομαι ότι δεν θα έπρεπε να αισθανόμαστε έτσι. Δεν θα έπρεπε δηλαδή να νιώθουμε άσχημα που προσπαθούμε να τα προλάβουμε όλα και να συνεισφέρουμε στο σπιτικό μας από κάθε άποψη.
Κάποιες μαμάδες βρίσκονται στον εργασιακό χώρο από επιλογή και άλλες από ανάγκη. Όποιος όμως και να είναι ο λόγος και το κίνητρο για κάθε μια, ο κοινός παρονομαστής παραμένει ο ίδιος για όλες. Δηλαδή, ότι είναι πρώτα απ' όλα μαμάδες και τα παιδιά τους έχουν ανάγκη την ουσιαστική παρουσία τους και τον ποιοτικό τους χρόνο.
Είναι δεδομένο ότι οι δουλειές έχουν γίνει πιο απαιτητικές και τα πράγματα στο χώρο εργασίας είναι πιο ανταγωνιστικά. Το να τα καταφέρνουμε τέλεια και στους δύο ρόλους μου φαίνεται λίγο δύσκολο... Σίγουρα στη διαδρομή κάποιο ρόλο θα αδικήσουμε. Ας κάνουμε λοιπόν αυτό που μπορούμε η κάθε μια καλύτερο. Ας μην επιφορτίζουμε τον εαυτό μας με περιττές τύψεις και ας βάλουμε τις σωστές προτεραιότητες στη ζωή μας. Τα παιδιά καταλαβαίνουν και δείχνουν κατανόηση, αρκεί κι εμείς οι γονείς να είμαστε ειλικρινείς μαζί τους, να τα κάνουμε να νιώθουν ότι έχουν αξία, να κρατάμε τις σωστές ισορροπίες και να είμαστε δίπλα τους ουσιαστικά και ας είναι αυτό μόνο λίγες ώρες της ημέρας.
Ας συνειδητοποιήσουμε τι αξίζει περισσότερο για μας και ας αφιερώσουμε εκεί την περισσότερη δύναμη και ενέργειά μας. Ας αφήσουμε πέρα το αίσθημα της ανεπάρκειας που πολλές φορές μπορεί να νιώθουμε και ας αισθανθούμε περήφανες για όλα όσα καταφέρνουμε πάντα σύμφωνα με τα όρια και τις δυνατότητές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου